Efeze 4:5 – één Heer, één geloof….

Eén lichaam en één geest, zoals jullie ook werden geroepen in één hoop van jullie roeping, één Heer, één geloof, één doop…

Het getal één staat in deze verzen centraal. Zeven keer noemt Paulus het. De nadruk ligt niet op het feit dat er een lichaam of Heer of geloof is. Nee, het accent ligt op het unieke karakter van deze zaken: slechts één lichaam, slechts één Heer, slechts één geloof, enz. Taalkundig uitgedrukt: geen onbepaald lidwoord maar een bepaald telwoord!

De ekklesia kent slechts één gezagsinstantie want “één Heer”. We zijn zijn eigendom en alleen Hij heeft het voor het zeggen. Geen paus of synode, kerkvader of charismatisch leider, belijdenisgeschrift of kerkenraad kan die plaats claimen.

De eenheid waarvan Paulus in deze brief getuigt, is een realiteit die hij eerst nu, vanuit de gevangenis ten volle kan openbaren. Gedurende de Handelingen-tijd was er het geloof van “de besnijdenis” en het geloof van “de natiën”. Twee richtingen en twee verwachtingen. Maar sinds Israël zich niet meer kan bekeren (Hand.28) geldt nog maar “één hoop” en “één geloof”. Deze geweldige nieuwe eenheid kunnen we alleen verstaan, wanneer we ons oor te luisteren leggen bij Paulus en het geheim dat hij bekendmaakt.

Delen: