Efeze 2:5 – doden en toch levend

…  zijn grote liefde waarmee Hij ons liefheeft, ook ons, doden zijnde voor de misstappen, maakte Hij ons levend, samen met de Christus (in genade zijn jullie geredden)…

Eigenaardig: eerst schrijft Paulus over Gods “grote liefde waarmee Hij ons liefheeft” om vervolgens dit toe te spitsen op “ook ons, doden zijnde voor de misstappen…”. De eerste “ons” zijn alle mensen waar Gods liefde naar uitgaat. De tweede “ons”, dat zijn de gelovigen die nu reeds tot de “geredden” behoren.

De “geredden” worden op twee manieren beschreven. Enerzijds als “doden” en anderzijds als levend gemaakt. Dat lijkt tegenstrijdig, totdat we begrijpen dat gelovigen zijn één gemaakt met Christus. Hij stierf en wij stierven met hem. Zo rekent God. Ten opzichte van de misstappen zijn we gestorven. Dat is voorbij, daar hebben we niets meer mee van doen. God ziet ons als één met Christus en daarmee ook delend in zijn volmaaktheid. Dat is niet gebaseerd op ons gevoel of op onze ervaring maar op het feit dat God ons zo ziet en rekent.

Omdat we één zijn met Christus, zijn wij dus ook verbonden in zijn levendmaking. De misstappen en de dood liggen achter ons en een nieuw, onvergankelijk leven ligt vóór ons!

Delen: