Efeze 2:1 – als doden ten opzichte van de zonden

En jullie, doden zijnde voor de misstappen en jullie zonden, waarin jullie eens wandelden…

Paulus zet hier twee dingen tegenover elkaar. Enerzijds de misstappen en zonden waarin zijn lezers ooit wandelden en anderzijds hoezeer deze wandel voor hen nu tot het verleden behoort. Zij zijn als ‘doden’ ten opzichte van die misstappen en zonden (vergl. Rom.6:11).

Wanneer gelovigen als lijken worden voorgesteld t.o.v. misstappen en zonden, dan is daarmee gezegd, dat ze daar helemaal niets meer mee hebben. Ooit wandelden ze in die misstappen en zonden maar inmiddels zijn zij gestorven. Want, zoals we elders uit de brieven weten: gelovigen zijn met Christus gestorven en levend gemaakt met hem (2:5). Dat nieuwe leven is gevuld met zin, inhoud en een eindeloos perspectief. En juist daarom heeft de oude wandel waarin dat alles ontbrak, al haar aantrekkingskracht verloren.

Gelovigen ‘moeten’ niet als doden zijn t.o.v. de misstappen en zonden. Ze zijn het. Dat is hun nieuwe identiteit. Ze worden ook niet geacht tegen die misstappen en zonden te strijden. Of daarmee te tobben. Met die instelling zou men slechts bewijzen dat ze géén doden zijn t.o.v. misstappen en zonden. Het enige wat doden ‘doen’ met zonden is: negeren. Niet mee rekenen. Punt. Basta!

Delen: