1Korinthe 15:42 – vergankelijkheid versus onvergankelijkheid

Zo is het ook met de opstanding der doden. Er wordt gezaaid in vergankelijkheid, en opgewekt in onvergankelijkheid…

Zaaien is het beeld dat Paulus in deze verzen gebruikt voor begraven. Wie zaait, vertrouwt aan de aarde toe in de verwachting dat daar t.z.t. nieuw leven uit tevoorschijn zal komen. Vier tegenstellingen noemt Paulus tussen wat gezaaid wordt en wat opgewekt wordt.

De eerste tegenstelling is die van vergankelijkheid en onvergankelijkheid. Wij kennen in deze wereld strikt genomen geen onvergankelijkheid omdat heel de schepping is onderworpen aan “de slavernij van de vergankelijkheid” (Rom.8:21). Niets is hier blijvend. We kennen wel beelden van onvergankelijkheid, zoals bijvoorbeeld goud en de olijfboom. Beiden geven bij benadering een indruk van onvergankelijkheid. Goud is een metaal dat in tegenstelling tot andere metalen niet roest en vandaar een edelmetaal heet. En omdat een olijfboom zich voortdurend verjongt kan ze veel ouder worden dan de meeste andere bomen. Soms wel duizenden jaren oud!

Goud en een olijfboom geven ons een idee van de onvergankelijkheid die de schepping wacht. Het is Christus Jezus die de dood teniet doet en leven en onvergankelijkheid aan het licht brengt (2Tim.1:10). Hij is de Eersteling en de absolute garantie dat allen zullen volgen!

Delen: