1Korinthe 14:21 – door lieden van een vreemde taal

In de wet is het geschreven dat te midden van lieden van een vreemde taal en te midden van vreemde lippen, zal Ik spreken tot dit volk, en toch zullen ze geen gehoor geven…

Aan het fenomeen ‘spreken in vreemde talen’, werd in de ekklesia te Korinthe grote betekenis toegekend. Paulus ontkent die betekenis niet, maar hij relativeert het aanzienlijk. Zo betoogt hij in hoofdstuk 13 dat het slechts een voorbijgaand verschijnsel zou zijn.

In bovenstaand vers laat hij zien dat het teken van ‘spreken in talen’ de vervulling is van wat de profeet Jesaja had voorzegd. God zou door lieden die geen Hebreeuws spraken, tot het volk van Israël spreken. Een in Joodse beleving belachelijke gedachte. Want wordt God juist niet geacht via het Hebreeuws tot de volkeren te spreken?

Op de Pinksterdag ging de profetie letterlijk in vervulling toen in twaalf (!) buitenlandse talen tot het volk in Jeruzalem werd gesproken. Het teken van ‘spreken in talen’ betreft in de Schrift altijd concrete talen. Geen brabbeltaal. Gesproken met het oog op het volk Israël dat desondanks niet zou luisteren. Het teken luidde de huidige tijd in waarin het volk tijdelijk terzijde gezet zou zijn. Hoe belangrijk dat te verstaan!

Delen: