1Korinthe 14:14,15 – verstaan wat je zegt

Want indien ik zou bidden in een taal, dan bidt mijn geest maar mijn verstand is onvruchtbaar. Hoe is het dan? Ik zal bidden in de geest maar ik zal ook bidden met het verstand. Ik zal musiceren in de geest maar ik zal ook musiceren met het verstand.

Paulus bespreekt in dit hoofdstuk uitgebreid het spreken in vreemde talen. Dat was een wonderteken dat (evenals het profeteren) in Paulus’ dagen nog bestond, hoewel hij de Korinthiërs er op voorbereidt (13:8-13) dat deze uiting zou stoppen zodra het Woord compleet en de ekklesia volwassen zou worden.

Het spreken in talen was in Korinthe buiten-proportioneel populair. Via de menselijke geest werd een taal gesproken, zonder dat de spreker zelf verstond wat hij zei. Tenzij er vertaling plaatsvindt, blijft het verstand daarbij dus onvruchtbaar. Daar is Paulus een tegenstander van.

Wie in een taal bidt die men zelf niet kent, zou zich volgens Paulus, er op toeleggen dat het gebed ook vertaald wordt. Datzelfde geldt uiteraard ook wanneer in de vreemde taal wordt gemusiceerd (Gr. ‘psalloo’, dat is zang die instrumentaal begeleid wordt). Paulus verhindert dat niet, maar benadrukt dat verstand en begrip in de samenkomst niet zouden worden uitgeschakeld.

Delen: