Paulus’ reputatie in Jeruzalem

Van Paulus vier eerdere bezoeken aan Jeruzalem wordt melding gemaakt in het boek Handelingen (9:26; 11:29; 15:2; 18:22) maar lang niet zo uitgebreid als van zijn vijfde en tevens laatste bezoek. Het is de climax. Bij zijn eerste bezoek was hem van Godswege al te verstaan gegeven dat Jeruzalem geen veilige plek voor hem zou zijn (Hand.22:16-18). Paulus werd gezonden naar de natiën omdat Jeruzalem het Evangelie afwees (22:21). Daarop is Paulus’ bediening gebaseerd (Rom.11:11-15) en “de besnijdenis” speelt in zijn boodschap daarom geen rol.  Hem was “het Evangelie van de voorhuid” toevertrouwd (Gal.2:7). Deze boodschap bezorgde Paulus zelfs onder de tienduizenden Messias-gelovige Joden een buitengewoon kwalijke reputatie. Als Paulus een bezoek brengt aan Jakobus, dan deelt Jakobus hem het volgende mee  (21:20, 21):

… u aanschouwt hoeveel tienduizenden
onder de Joden gelovig zijn geworden
en allen zijn ijveraars der wet.
En zij werden onderricht omtrent u,
dat u alle Joden onder de natien
afval van Mozes leert
door te zeggen hun kinderen niet te besnijden
noch naar de gebruiken te wandelen.

Let op: tienduizenden Messias-gelovige Joden (!) werden onderricht dat Paulus afval van Mozes leert. Dat is veel sterker geformuleerd dan “men heeft van u verteld”, zoals de meeste vertalingen zeggen. Van het Griekse woord dat hier wordt gebruikt (katecheo) is ons woord ‘catechetiseren’ afgeleid en dat duidt op onderricht (Gal.6:6). In het onderricht dat deze Hebreeën kregen werd Paulus neergezet als een afvallige van Mozes. Een slechtere naam onder zulke uitgesproken ijveraars der wet is nauwelijks denkbaar. Zou dat misschien de reden zijn dat in de Hebreeën-brief de naam van de schrijver ontbreekt?

De beschuldiging aan het adres van Paulus was dat hij alle Joden onder de natien zou leren “hun kinderen niet te besnijden noch naar de gebruiken te wandelen”. Deze beschuldiging is pertinent onwaar zoals Paulus ook demonstreert (21:24). Paulus leerde vrijheid: de Joden behoeven hun kinderen niet te besnijden. Dat is iets totaal anders! En daarom zitten bijbelvertalingen als NBG-51 en de NBV (“… dat ze hun kinderen niet hoeven te besnijden en dat ze zich niet aan de voorschriften hoeven te houden”) en faliekant naast. Paulus zelf leefde Joods en conform “de voorvaderlijke gewoonten” (28:17). Hij hield de sabbat en ging naar de synagoge (18:4), hij bezocht de tempel en bracht offers (24:17,18). Waarom? In 1Korinthe 9:20 geeft hij het antwoord:

… ik ben voor de Joden geworden als een Jood,
om Joden te winnen;
hun, die onder de wet staan, als onder de wet
(hoewel persoonlijk niet onder de wet)
om hen, die onder de wet staan, te winnen…

De reden die Paulus opgeeft voor zijn Joodse levensstijl is pragmatisch. Hij was een Jood en om Joden te winnen leefde hij Joods. Niet omdat hij persoonlijk onder de wet stond maar om hen die onder de wet staan te winnen, leefde hij onder de wet. Het was deze vrijheid die de talloze “ijveraars der wet” in Jeruzalem een doorn in het oog was.

Reageer op Facebook

Delen: