omkomen in de woestijn

In 1Korinthe 10 laat Paulus zien dat Israël, hoewel verlost uit Egypte, voor het overgrote merendeel is omgekomen in de woestijn. Paulus brengt het ter sprake als een waarschuwend voorbeeld. Je kunt gelovig in Christus Jezus zijn, en niettemin verloren gaan tijdens de woestijnreis (een beeld van onze doortocht door deze wereld). Let wel: wie gelooft in het Goede Bericht, is verzegeld met de heilige Geest der belofte, die een onderpand is van onze erfenis (Ef.1:13). Dat is onaantastbaar. Maar hoe kan men dan tijdens de ‘woestijnreis’ niettemin omkomen? Het antwoord is simpel: zoals Israël door geloof werd verlost (Hebr.11:29) zo blijft men ook slechts door geloof staande in de woestijn. Met ander woorden: door ongeloof (in Gods belofte!) kwam men om in de woestijn. Gaat u de vier voorbeelden maar na, waarnaar Paulus in 1Korinthe 10:7-10 verwijst.

1. (10:7) De belofte stond, dat Mozes van de berg zou terugkeren, maar  toen dit langer duurde dan verwacht, bedacht men zelf een alternatief.
2. (10:8) In plaats vast te houden aan de ene God en Vader, liet het volk zich verleiden tot andere goden en verviel het zo ook tot hoererij.
3. (10:9) God was naar Zijn belofte in Israëls midden en Hij zou hen alles geven wat ze nodig hadden, maar men onteerde Hem door dit openlijk te betwijfelen.
4. (10:10) De verhalen van de verspieders over het postuur van de Kanaänieten en hun versterkte steden maakte meer indruk dan GODS belofte dat Hij hun het land gratis en voor niets zou geven.
Stuk voor stuk waren dit gebeurtenissen met desastreuse gevolgen.

Paulus vervolgt:

11  Dit is hun overkomen tot een voorbeeld voor ons en het is opgetekend ter waarschuwing voor ons, over wie het einde der eeuwen gekomen is.12  Daarom, wie meent te staan, zie toe, dat hij niet valle.13  Gij hebt geen bovenmenselijke verzoeking te doorstaan. En GOD IS GETROUW, die niet zal gedogen, dat gij boven vermogen verzocht wordt, want Hij zal met de verzoeking ook voor de uitkomst zorgen, zodat gij ertegen bestand zijt.

Men komt niet om in ‘de woestijn’ door zwakheden of door fouten. Die hebben we allemaal – geen punt. Het is echter essentiëel om bij alles wat op ons afkomt, te blijven staan op de TROUW VAN GOD en te focussen op de uitkomst waarvoor Hij garant staat. Zo vitaal als het is om te blijven staan in “de hoop van het Evangelie”, zo fataal is het om daarvan ook maar een duimbreed af te wijken (Kol.1:23).

Delen: