in- of buiten de kerk?

Deze week ontving ik een mailtje van een mij onbekende vrouw die me o.a. het volgende schreef:

“Sinds een tijdje ben ik ‘overstag’ en geloof ik in de Alverzoening en alles wat daarbij hoort. Maar nu kom ik in de ‘problemen’ tijdens de preken op de zondagmorgen in de kerk. Ik ga naar een … gemeente in … maar ben het de afgelopen tijd nog niet één keer in het geheel eens geweest met de voorganger. Ook sommige liedjes vindt ik nu moeilijk om te zingen omdat ik er niet voor 100% achter kan staan…”

Dit soort mailtjes ontvang ik vrij regelmatig. Mensen vernemen het goede nieuws zoals Paulus dit predikte aangaande “de Redder van alle mensen”, en komen tot aanvaarding daarvan. Geweldig natuurlijk! Maar vrijwel altijd ontstaat er dan een probleem. In vrijwel geen enkele christelijke geloofsgemeenschap kunnen ze met dit nieuws aankomen. Evangelisch of reformatorisch, of… het maakt allemaal niet veel uit. De prediking die men in kerk of gemeente aanhoort staat gewoonlijk haaks op wat men is gaan verstaan vanuit de Schrift. Met de dominee, voorganger of anderen praten, levert meestal weinig begrip en veel strijd op. Kortom, vervreemding van ‘de kerk’ is het gevolg. Sommigen blijven zo goed en zo kwaad als het gaat naar hun kerk of gemeente gaan, al was het maar om sociale redenen. Of om op het ‘kerkplein’ het goede nieuws uit te dragen. Prachtig! Maar gemakkelijk is het vaak niet. De afwijzing die je ten deel valt wanneer je je mond opent om het beste nieuws aller tijden te vertellen, kan heel erg ontmoedigend zijn. Daarom zijn er ook velen die na één of meer negatieve ervaringen, ervoor kiezen om buitenkerkelijk te worden. En ik begrijp dat heel goed.

Let wel, ik ben er een groot voorstander van, dat gelovigen elkaar opzoeken en ontmoeten rond het Woord. Dat spreekt vanzelf, want gelovigen in Christus Jezus horen bij elkaar als “één Lichaam”. Het is dus zeker niet de bedoeling dat we solitair onze weg zouden gaan. Maar wel zelfstandig! Nergens lees ik dat een gelovige onder een kerkelijk juk zou moeten leven. Integendeel, de waarheid zou ons vrijmaken! Om “onafhankelijk van kerkelijke tradities en autoriteiten” (zoals vermeld op de voorpagina van deze site), tot beter verstaan van de Schrift te komen en in het licht daarvan te wandelen. Maar vergis je niet: deze ‘onafhankelijkheid’ kan ook behoorlijk eenzaam zijn. Dat is de keerzijde van dezelfde waarheid. Het betekent de ervaring opdoen (in- of buiten ‘de kerk’), een outsider te zijn. Of misschien zelfs een outcast (=een buitengeworpene).

Blijft gij echter nuchter onder alles, aanvaard het lijden, doe het werk van een evangelist, verricht uw dienst ten volle.
2Timotheüs 4:5

Delen: