het definitieve teken

³⁹ Maar Hij antwoordde hun en zeide:
Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken,
maar het zal geen teken ontvangen
dan het teken van Jona, de profeet.
⁴⁰ Want gelijk Jona drie dagen en drie nachten
in de buik van het zeemonster was,
zo zal de Zoon des mensen
in het hart der aarde zijn,
drie dagen en drie nachten.
-Matteüs 12-

Bovenstaande woorden zijn een reactie op het verzoek van de schriftgeleerden en farizeeën om een teken. Jezus’ hele bediening tot dusver was gekenmerkt door het verrichten van wondertekenen. Maar de orthodoxe, godsdienstige leiding wilde daar niet aan en ging zelfs zo ver dat ze de wondertekenen toeschreven aan Beëlzebul, de overste van de demonen. Dat was niet in de eerste plaats een lastering van “de Zoon des Mensen” (de Ben Adam) maar van Gods Geest die dit door Hem heen deed.

overspelig geslacht

Jezus stelt hun verzoek dan ook scherp aan de kaak als boosaardig en noemt hen een “overspelig geslacht”. Deze aanduiding doet denken aan wat tegen het volk Israël gezegd werd tijdens de woestijnreis. Toen ze niet luisterden naar het woord van Jozua (!), één van de mannen die het beloofde land hadden verspied, werd hen aangezegd dat die generatie zou omkomen in de woestijn vanwege hun overspelig gedrag (Num.14:33).

begraven in het midden der zee

Wat Jezus voorzegt is dat zijn generatie slechts één teken zou worden gegeven: het teken van Jona de profeet. Jona werd begraven in het midden van de zee en opgeslokt door een “grote vis” en verbleef drie dagen en drie nachten daarin. Welnu, op dezelfde wijze zou ook “de Ben Adam” in het hart van de aarde zijn, drie dagen en drie nachten.

het hart van het land

“Het hart van de aarde” kan ook weergegeven worden als “het hart van het land”. Aarde en land zijn zowel in het Hebreeuws als in het Grieks identieke begrippen. De uitdrukking verwijst naar het middelpunt, het hart van het land: de stad Jeruzalem. Dat is immers de plaats waar Jezus zijn graf kreeg (Openb.11:8), ook al was het ook buiten de poorten. In dat graf verbleef Hij gedurende drie dagen en drie nachten.

drie dagen en drie nachten

In de gangbare visie stierf Jezus op een vrijdag en verrees Hij op zondagmorgen, maar het probleem daarmee is dat we dan weliswaar tot drie dagen kunnen tellen (pars pro toto – een deel wordt als geheel gerekend) maar nooit tot drie nachten. Elders op deze site heb ik uiteengezet dat Jezus m.i. niet op vrijdag maar op donderdag werd gekruisigd en twee achtereenvolgende sabbatten in het graf lag: de jaarlijkse sabbat van 15 Nisan/Aviv op vrijdag en de wekelijkse sabbat op zaterdag. Matt.28:1 spreekt in de Griekse tekst dan ook van “de avond van de sabbatten” (meervoud).

na drie nachten was het graf leeg

Hoe dat verder ook zij: zoals Jona drie dagen en drie nachten begraven was in de zee, zo zou “de Ben Adam” drie dagen en drie nachten in het hart van het land zijn. Dat is het definitieve teken dat “dit geslacht” zou ontvangen. Let op: er wordt niet gezegd dat zij vervolgens getuigen zouden zijn van de opstanding. Dat is ook niet gebeurd. Jezus is in zijn opstanding uitdrukkelijk niet aan het volk verschenen maar slechts aan de getuigen die tevoren aangewezen waren (Hand.10:41). Vlak voor zijn sterven verklaarde Hij nog in de opperzaal:

Nog een korte tijd en DE WERELD ZIET MIJ NIET MEER,
maar GIJ ziet Mij, want IK LEEF en gij zult leven.
-Johannes 14:19-

Het enige, definitieve teken aan Jezus’ generatie was zijn verblijf in het graf in “het hart van het land” gedurende “drie dagen en drie nachten”. Daarna was Jezus’ graf leeg. Vriend en vijand waren het daar over eens. Het lege graf moest worden ‘wegverklaard’ door de godsdienstige leiders en dat hebben ze gedaan door Jezus’ volgelingen te beschuldigen van diefstal. Maar hoe boosaardig die verklaring ook moge zijn, het onderstreept slechts het onmiskenbare feit van het lege graf!

Reageer op Facebook

Delen: