God verbidden?

Van een bezoeker van deze website ontving ik email waarin o.a. het volgende te lezen is.

(…) Na een bijzondere ervaring in 1987 ben ik Christen geworden. Ik sloot mij aan bij een Baptistengemeente waar ik veel leerde. Maar er waren ook een aantal zaken waar ik mee worstelde en die ik niet passend kon krijgen zoals dat mensen voor eeuwig (lees: voor altijd) verloren zouden gaan. Totdat ik via via terecht kwam bij de site van Eben Haëzer en via die site uiteindelijk bij GoedBericht. Het is nauwelijks in woorden uit te drukken hoeveel ik geleerd heb van GoedBericht! De zaken werden kloppend en de Bijbel ging op een hele nieuwe frisse manier voor mij open, vraagtekens werden uitroeptekens! Ik ben mede door GoedBericht (door Gods genade) zoveel blijer en zekerder geworden in mijn geloof en ik heb zo’n helderder en vreugdevoller beeld van (de gelukkige) God gekregen!

Nu wat betreft mijn vraag over voorbede doen. Ik ben het ermee eens dat bidden alles verandert en zeer nuttig is. In het evangelische wereldje waar ik sinds 1987 in zit wordt in het algemeen gesteld dat het de bedoeling is dat je zoveel mogelijk voor anderen bidt, het lijkt dan bijna wel of God afhankelijk zou zijn van onze gebeden want er wordt gezegd dat God mensen kan veranderen door onze gebeden en het zadelt mensen op met een schuldgevoel want je bidt dan altijd te weinig. Ik heb hier in het verleden vaak last van gehad en veel mee geworsteld. Er wordt dan nog al eens gerefereerd aan de gelijkenis van de onrechtvaardige rechter in Lucas 18: 1-8. Ook wordt gerefereerd aan Exodus 32: 7-14 waar we lezen dat God het volk wil vernietigen en Mozes tussenbeide komt en dit weet te verhinderen.

Mijn vraag is nu: hoe moet ik deze Bijbelgedeelten zien in het licht van mijn vraag. Is het dan toch zo dat God zich laat verbidden en door ons gebed tot een ander besluit komt zoals in Exodus. Maar dat lijkt dan in strijd te zijn met dat er bij Hem geen zweem van ommekeer is. Kortom: ik worstel met deze vraag en ben benieuwd hoe jij dit ziet vanuit de Schrift.

Inderdaad, het idee bij velen in de christelijke wereld is dat ons gebed beoogt God op andere gedachten te brengen. Des te vaker en intenser we bidden en met hoe meer mensen we dat doen, des te groter (zo denkt men) is de kans op succes. Alsof zijn plannen toch niet doordacht genoeg zijn zodat wij Hem op zijn schreden kunnen laten terugkeren. Is dit geen pure hoogmoed? Zet het de mens niet op een voetstuk terwijl het de God van hemel en aarde degradeert? Hoe zielig is een god die afhankelijk is van de adviezen van zijn eigen creaties en daarbij gevoelig blijkt voor massaal ingediende petities?

Maar dan de vraag: hoe kan het dan dat God zich laat verbidden? Klinkt daarin niet de gedachte door dat God zich op andere gedachten laat brengen? Het werkwoord ‘verbidden’ komen we zes keer tegen in onze bijbelvertalingen (Gen.25:21; 1Sam.24:25; 1Kron.5:20; 2Kron.33:13,19; Ezr.8:23; Jes.19:22). Het Hebreeuwse woord waarvan het de vertaling is (Str.6276), komt echter veel vaker voor en betekent: luisteren naar een dringend verzoek. Dat is wat God doet. Want Hij wil gebeden zijn. Hoe vaak klinkt in de Schrift niet de aansporing om God aan te roepen? Want juist in het gelovig aanroepen van zijn naam ligt redding verankerd.

12 Want er is geen onderscheid tussen Jood en Griek.
Immers, een en dezelfde is Heer van allen,
rijk voor allen, die Hem aanroepen;
13 want: “al wie de naam van de Heer aanroept, zal gered worden.”
-Romeinen 10-

Wanneer een mens van harte de naam van de Heer aanroept en daarmee dus een beroep doet op zijn hulp, dan betoont Hij zich een Helper. Dát is wat verbidden is.  God komt daarmee niet terug op zijn voornemens of plannen. Integendeel, Hij vervult daardoor juist zijn plannen. Een fraai voorbeeld daarvan vinden we in Jesaja 19 waar we lezen hoe God in de toekomst het volk van Egypte geducht zal slaan maar ook hen zal genezen. Hoe? Doordat zij zich tot de HERE zullen wenden.

Zo zal de HERE Egypte geducht slaan en genezen,
en zij zullen zich tot de HERE bekeren,
en Hij zal Zich door hen laten verbidden en hen genezen.
-Jesaja 19:22-

Hier zien we dat “verbidden” geen switch betekent in Gods gedachten, maar integendeel, in die van de mens. Want op voorhand en reeds duizenden jaren staat vast dat God zich door Egypte zal laten verbidden. D.w.z. Hij zal luisteren naar hun roep en doen waar zij om vragen. Zodat God niet op zijn gedachten terugkomt wanneer Hij zich laat verbidden. Integendeel, de mens bekeert zich zodat God zijn beloften via die weg waar maakt. Precies zoals Hij tevoren had voorzegd.

zie ook: heeft God berouw?

Delen: