Kolosse 2:14 – het handschrift dat ons bedreigde

… uitwissend het handschrift dat tegen ons was en ons bedreigde, [bestaande in] de officiële besluiten. En hij heeft het uit het midden weggenomen, vastnagelend aan het kruis.

In het vorige vers richtte Paulus zich tot gelovigen uit de natiën, “in de voorhuid van jullie vlees”. Onbesnedenen dus. In dit vers echter richt hij zich tot een groep met een Joodse achtergrond en spreekt hij van “ons“. Met “het handschrift” doelt hij op de wet die God ooit via bemiddeling van Mozes aan het volk van Israël had gegeven. Niet aan de natiën, want die waren nooit “onder de wet” (Gal.4:4,5). “De tien woorden” waren letterlijk door Gods vinger op stenen tafelen geschreven.

Maar het handschrift bedreigde het volk ook. Voordat God de stenen tafelen aan Israël gaf, beloofde het volk plechtig: “alles wat JAHWEH gesproken heeft, zullen wij doen” (Ex.19:8). Deze verklaring bleek al gauw pure hoogmoed te zijn. Want met deze belofte ondertekende het volk als het ware haar eigen schuldbekentenis. Nog voordat de stenen tafelen Israël bereikte, waren ze al verbroken. Fysiek maar ook in morele zin.

De Bijbel leert dat het oude (huwelijks)verbond” werd beëindigd aan het kruis (Rom.7:1,2). De Man (d.w.z. Zijn beeld) stierf immers en Israël als vrouw is ontslagen van de wet van de Man.

Delen: