Gods toorn gestild? (Chan 3)

Op deze Goede Vrijdag (toevallig ook 14 Nisan op de Hebreeuwse kalender), wil ik in dit derde deel van mijn recensie van ‘bestaat de hel?’ van Francis Chan een bijpassend citaat bespreken. Het handelt over de betekenis van het kruis van Golgotha en illustreert treffend hoe de leer omtrent de hel, heel de visie op de Schrift beïnvloedt, inclusief de reden waarom Jezus aan het kruis moest sterven. Chan schrijft:

Jezus heeft de toorn van God gestild (…) Dat is dezelfde toorn als die uitgestort wordt vanwege uw zonden. Dat is dezelfde toorn die uiteindelijk gestild zal zijn, óf in de hel óf aan het kruis. Wij verdienen hem; Christus heeft hem ondergaan.
(pag.127)

ongerijmdheden
De voorstelling is hier: het kruis van Golgotha was bedoeld om de toorn van God over onze zonden te stillen. Verwerpt iemand vervolgens dat kruis, dan zal een mens tot in eeuwigheid die toorn zelf moeten dragen. Zo’n voorstelling roept complexe vragen op zoals: hoe kan God dezelfde zonden twee keer straffen? Maar ook: hoe kon de toorn die Jezus droeg voor zoveel mensen tezamen, tijdelijk zijn, terwijl dezelfde toorn in de hel talloze individuen eindeloos zal treffen?

toorn van God?
Toch zijn de ongerijmdheden in dit theologisch concept niet het grootste probleem. Dat is gelegen in het idee er áchter. Nergens in de Bijbel lezen we dat Jezus op het kruis de toorn, de straf of het oordeel van God over de zonden droeg. Zeker, Jezus heeft “onze zonden in zijn lichaam op het hout gebracht” (1). Het waren immers de zonden van de mensheid die het onschuldige “Lam van God” aan het hout sloegen. Hij stierf door onze zonden. Jezus droeg de straf, dat is waar (3). Echter niet de straf van God maar van mensen in het vonnis dat Pilatus over Hem uitsprak. Bovendien: Jezus stierf ook “voor onze zonden” (2). Want door dood en opstanding werd Leven aan het licht gebracht, zodat onze zonden voor altijd tot het verleden behoren. Hoezeer de theologie er ook van doortrokken is, de gedachte dat Jezus op het kruis de toorn van God over onze zonden droeg, is onbekend in de Schrift. Sterker nog, dit idee kán niet anders dan het zicht op de werkelijke  betekenis van Golgotha verduisteren, nl. die van verzoening (4).

is God verzoend?
Ook hier weer niet, zoals b.v. Calvijn leerde, dat God verzoend moest worden (5). Alsof God vijandig en vervreemd zou zijn van de mensheid. Wat een karikatuur! Het is de wereld die vijandig en vervreemd is, terwijl God door het kruis juist vrede maakt. Toen de wereld de Zoon van God aan het kruis nagelde, was Gods antwoord drie dagen later: LEVEN voor allen die in Adam sterven (6)! De moord op zijn Zoon veranderde niets aan Gods liefde voor deze wereld.

de wereld wordt verzoend!
Niet God werd verzoend op het kruis. Niet zijn toorn moest worden gestild. Het kruis demonstreert de vijandschap en toorn van de wereld. En God? Hij rekent het haar niet aan en zo verzoent Hij de wereld met Zich (7). Precies omgekeerd dus! Het kruis is Gods middel om alle vijandschap en vervreemding teniet te doen. Door het kruis bewijst God dat zijn liefde iedere vijandschap overtreft. God verzoent door het bloed van het kruis het al met Zich, hetzij wat in de hemelen, hetzij wat op de aarde is, schrijft Paulus in Kolosse 1:20.
LOVE WINS!!!!

voetnoten
(1) 1Petr.2:24
(2)  1Kor.15:3
(3) Jes.53:5
(4) zie ‘wat is verzoening?’
(5) Calvijn’s Institutie (II, hfst 16): “God is de mens een vijand geweest… God de Vader is door zijn (=Christus) offerande voldaan en verzoend; zijn gramschap is door deze Voorbidder gestild”.
(6) 1Kor.15:22
(7) Rom.5:10; 2Kor.5:19

Delen: