Alverzoening en ‘Flevo’ (III)

Graag wil ik in deze weblog kort ingaan op de bezwaren die in het ND staan te lezen tegen “de leer der Alverzoening” (zie eerdere weblog).

Als het koninkrijk van Jezus komt, wordt alles weggedaan dat niet goed is. In Openbaring staat dat de duivel eerst hard wordt aangepakt en naar het vuur verwezen. Dan volgt het eindoordeel over de mens. God wil dat alle mensen behouden worden, maar de mens is wel verantwoordelijk voor zijn daden.

Het Bijbelboek ‘Openbaring’ spreekt over het Koninkrijk waarin Christus zal heersen (hfst.20-22). Maar is dat het laatste? Nee, want we weten van Paulus in 1Kor.15 dat Christus moet heersen totdat… Totdat de dood als laatste vijand zal zijn teniet gedaan en GOD alles zal worden in allen. Niet de dood, de verlorenheid of de menselijke onwil maar GOD heeft het laatste woord.

Er moet gerechtigheid geschieden. Daar spreekt de Bijbel duidelijk over.

Gerechtigheid heeft te maken met recht doen, recht maken en recht zetten. Een eindeloze straf zet niets recht. Gods toorn en straf zijn nooit een doel op zichzelf, maar zijn gericht op het heil van Zijn schepselen.

Wie nu besluit niet bij Christus te willen horen, zal ook later niet bij Christus zijn. Dat is de informatie die wij uit de Bijbel hebben.

Pardon, dat is de eenzijdige informatie die men doorgaans verstrekt op bijbelscholen en theologische opleidingen. De Bijbel spreekt niet alleen van “eeuwig oordeel” (lees: eeuws oordeel) maar óók van rechtvaardiging, redding, verzoening en levendmaking van allen (Rom.5:18; 1Tim.2:4, 4:10; Kol.1:20; 1Kor.15:22-28). En over een GOD die bij machte is te doen wat Zijn liefde wil bewerken.

In psalm 139 staat dat God zowel in de hemel als in het dodenrijk is. En in 1 Petrus 3 staat dat Christus ‘naar de geesten is gegaan die gevangenzaten, om dit alles te verkondigen aan hen die ten tijde van Noach weigerden te gehoorzamen, toen God geduldig wachtte en de ark gebouwd werd’. Maar in deze teksten lees ik geen alverzoening.

Men moet Moskou niet zoeken in Afrika en Alverzoening niet in Psalm 139 of 1Petrus 3. Over Alverzoening lezen we in Kolosse 1:20.

… Er zijn verschillende Bijbelgedeelten waarop hij zijn mening stoelt, maar er zijn ook andere die het tegendeel beweren. Bepaalde zaken uit de Bijbel zijn niet door de rede te vatten. Dat spanningsveld moet je laten staan.

Men zou niet moeten kiezen tussen de ene groep of de andere groep Bijbelteksten, maar “ALLES geloven” wat de Schriften zeggen (zie Luc.24:25). Inderdaad, voor wie geen zicht heeft op de aionen lijkt dit “niet door de rede te vatten”. Immers, hoe laat een “eeuwig oordeel” zich rijmen met ”de verzoening van het al”? Dit dilemma verdwijnt uitsluitend wanneer men inziet dat aionen in de Schrift zowel een begin als een einde hebben en “eeuwig” dus “eeuws” betekent (zie b.v. de uitdrukking “vóór eeuwige tijden”; 2Tim.1:9).

Spreker en docent dr. Willem Ouweneel ziet de uitspraken van Hoogendijk en een recente column van EO-coryfee Andries Knevel in het evangelische blad Uitdaging over de vraag of de hel bestaat als ,,een postmodern verschijnsel”. Daarbij is de redenering: ‘ik kan mij niet voorstellen dat…’ doorgaans maatgevend, aldus Ouweneel. (…)

Het verzet tegen de leer van de eindeloze verdoemenis afdoen als “een postmodern verschijnsel” is larie. Dit verzet is immers al zo oud als de kerkgeschiedenis. Het verzet is bovendien ook niet primair gebaseerd op gevoel of gebrek aan voorstellingsvermogen (ook al tart het alle logica) maar op keiharde uitspraken in de Schrift.

Het grote gevaar is dat de Schrift er niet meer toe doet. Hoewel diegenen die deze redenering volgen er altijd wel Bijbelteksten bij weten te vinden.

Een zeer flauw karikatuur. Want het gaat uiteraard niet om een paar losse Bijbelteksten maar om alle Schriftgegevens recht te doen. Juist de leer van de eindeloze verdoemenis steunt op een paar Bijbelteksten plus de noodzakelijke drogreden dat ‘aioon’ in zulke specifieke gevallen duidt op eindeloosheid.

Sommige christenen zijn doorgeslagen in de liefde van God, vult Jongboom aan. ,,Dan geldt: God is zo lief, dit zal Hij wel niet doen.”

Liefde wordt zoetzappig wanneer straf, toorn, pijn, gericht e.d. worden weggeredeneerd. Maar dat is bij Alverzoening totaal niet aan de orde. Toorn en straf zijn echter nooit een doel op zichzelf, maar hebben (zoals iedere rechtgeaarde ouder weet) een opvoedkundige betekenis. Of is men dan soms “doorgeslagen in de liefde”?

… Een van de gemeenteleden zei tegen een ongelovige: ik vind het erg dat je God gaat missen. Dat komt totaal anders binnen dan praten over het vuur.

De suggestie is dat de mens die nu niet om God maalt, Hem straks wél zal missen. Dan is het echter te laat… Maar hoezo? Wil God straks dan niet meer dat alle mensen gered worden? Komt de mens eindelijk tot inkeer en dan blijkt ook God tot inkeer te zijn gekomen?!
Let ook op het onbijbelse idee alsof het gaat om de méns die God mist. De Bijbelse boodschap is dat Gód de mens mist. De méns is verloren. En GOD zoekt het verlorene totdat HIJ het gevonden heeft (Luc.15:4).

De christelijke kerk heeft de alverzoening afgewezen. Deze theorie kan moeilijk duidelijk maken wat de waarde van Christus’ lijden en sterven is, als het geloof in Hem er uiteindelijk niet toe doet om behouden te worden.

Hier ligt de crux van het onbegrip omtrent Alverzoening. Want Alverzoening (ontleend aan Kolosse 1:20; apokatalaxai ta panta) betekent dat God juist d.m.v. het bloed van het kruis alle vijandschap en ongeloof zal teniet doen. Vijandschap is geen verhindering om verzoend te kunnen worden, het is een voorwaarde! Juist door het bloed van het kruis zal GOD uiteindelijk alle vijandschap doen wegsmelten voor Zijn onvergankelijke Liefde!

Delen: