1Korinthe 15:45 – een levendmakende geest!

Zo ook is het geschreven, de eerste mens Adam werd tot een levende ziel, de laatste Adam tot een levendmakende geest.

Adam werd in de hof geplaatst als een “levende ziel”. Daarna werd hij buiten de hof een stervende ziel. En negenhonderd dertig jaar na zijn creatie eindigde hij als “dode ziel”. Van levend naar dood. Vergelijken we dit met “de laatste Adam”, dan zien we precies het tegenovergestelde: van dood naar onvergankelijk leven! Want  op Golgotha gaf Christus zijn ziel over tot in de dood om drie dagen later, eens voor altijd, te worden opgewekt. Als eersteling en als “laatste Adam” en daarmee ook als garantie dat heel de mensheid hem in die weg zal volgen. “Ieder in zijn rangorde”.

Er is inderdaad een verband tussen “ziel” en “leven”. Maar dat verband is slechts tijdelijk. Want ze eindigt in de dood. Exact de plaats waar de “levendmakende geest” juist begint. Waar geest en leven definitief de dood achter zich laten! Maar het is niet alleen LEVEN (jawel, met allemaal hoofdletters!) maar ook levendmakend. Want zoals via Adam de dood doorging tot alle mensen, zo gaat via “de laatste Adam” het Leven door tot alle mensen!
Is dat geen opwekkend bericht?

Delen: