1Korinthe 10:12 – staande blijven

Daarom, laat wie meent te staan, uitkijken niet te vallen.

Met dit vers zijn we aangekomen bij de conclusie. Wat Paulus de Korinthiërs duidelijk wil maken is dat het feit dat je ooit stond in de genade niet wil zeggen dat je ook nu staat in de genade. De geschiedenis van Israël moest dat duidelijk maken. Vanaf het moment dat het volk bij de Sinaï haar gelofte aan God deed, vielen ze bij bosjes in de woestijn. Sterker nog: het hele volk kwam om in de woestijn, slechts Jozua en Kaleb uitgezonderd. Men begon in genade (om niet) maar die bodem werd verlaten en ingewisseld voor verdiensten (werken).

Altijd weer benadrukt Paulus in zijn brieven het belang van staande blijven. Aan de Galaten schrijft Paulus (5:4) dat wie gerechtigheid verwacht van de wet, van de genade vervallen is. Dat schrijft hij aan Galaten die ooit geloofden in het Evangelie dat hij hen had verteld. Zij waren begonnen in geloof (vertrouwen) maar eindigden in werken (Gal.3:2). Dat is een fatale switch.  We zouden zien op Christus Jezus en op hem alleen. Slechts dan zijn we bestand tegen alle tegenstand en verleidingen. Dat is de rots waarop we staan, de rest is drijfzand.

Delen: