Efeze 4:13 – de eenheid van het geloof

… totdat wij allen de eenheid van het geloof zouden bereiken…

Paulus schrijft vanuit de gevangenis over de gaven die de opgevaren Christus gaf aan de ekklesia. Die gaven zou hij niet blijven geven; hij geeft ze “totdat” ze hun functie zouden hebben vervuld. Zoals bouwsteigers verdwijnen wanneer het gebouw gereed is.

Sinds Christus hemelvaart tot aan de tijd waarin deze brief werd opgetekend, was een tijd van onmondigheid (4:14). De ekklesia had nog leiding nodig van mannen die door Christus zelf waren afgevaardigd. Veel van wat als Woord Gods was gepredikt, was slechts lokaal bekend. Hier een brief, daar een essay en weer elders een boek. Bovendien was nog niet alles van Gods woord vastgelegd (Kol.1:25).

De geloofswaarheid die “de heiligen” tot dusver ter beschikking stond was fragmentarisch en incompleet. Maar… zo zou het niet blijven. Degenen die Christus daartoe had afgevaardigd, zouden “het geloof” (=het Woord dat geloofd zou worden) verenigen. Eenmaal gereed, zouden de geschriften in één ‘bibliotheek’ worden opgenomen. Dat is wat ‘de Bijbel’ is: een bibliotheek (>biblia = boeken). Godzijdank hebben de apostelen aan het einde van hun leven hun geschriften verzameld (2Tim.4:13; 2Petr.1:15) als hun nalatenschap. Daarin vinden we “de eenheid van het geloof”!

Delen: