Psalm 6:6 – kunnen de doden God loven?

Want in de dood is aan U geen gedachtenis; wie zou U loven in het dodenrijk?

Over de hele wereld is de gedachte verspreid dat dood niet echt dood zou zijn. Als een mens sterft, zo is het idee, zou hij in werkelijkheid in een andere vorm voortleven. De Griekse filosofie sprak al van een ‘onsterfelijke ziel’ en deze term werd overgenomen door de kerkvaders. En zo heeft het idee zich een plaats verworven in de christelijke theologie.

De gangbare voorstelling is dat gelovigen die overlijden, hun ogen opslaan bij God en daar dan ‘voor Gods troon juichen’. Het is deze gedachte waarmee degenen die achterblijven elkaar troosten. Zo wordt het vanaf de kansel verteld en in rouwadvertenties verwoord.

Populair en algemeen aanvaard als deze gedachte is, ze is onbekend in de Schrift. De Bijbel kent hoop voor de doden. Zeker!… maar niet “in de dood”. Want wie dood is, weet niets. Vele malen vergelijkt de Bijbel de toestand van de dood niet voor niets met die van de slaap. Wie dood is, is zich van niets bewust. Dood is geen andere vorm van leven, maar het tegenovergestelde ervan. De doden zijn dood. Totdat… ze zullen opstaan en herleven!

Delen: