1Korinthe 2:14 – ziels en geestelijk

Maar een ziels mens ontvangt niet de dingen van de geest van God, want het is hem dwaasheid en hij kan het niet kennen omdat het op een geestelijke wijze wordt beoordeeld.

In het gewone spraakgebruik halen we de begrippen ziel en geest hopeloos door elkaar. Maar het Woord van God onderscheidt beiden zeer nadrukkelijk (Hebr.4:12). In bovenstaand vers is sprake van een “ziels mens”.

Het woord ‘ziel’ in het Grieks is ‘psuche’ en daarin herkennen we ons woord psyche onmiddellijk. De ziel is dat wat de mens gemeenschappelijk heeft met het dier. Reeds in het eerste hoofdstuk van Genesis heten dieren ‘zielen’. De ziel spreekt van de zintuigen en de gevoelens die deze oproepen. Een “ziels mens” is een mens die zich laat leiden door wat de ogen zien, de zinnen verzet en het gevoel raakt. Wat gewoonlijk voor ‘spiritueel’ (=geestelijk) doorgaat is feitelijk puur ‘ziels’. Indrukwekkende kerkgebouwen, gebrandschilderde ramen, mooie gewaden, wierooklucht, sfeervolle muziek, enzovoort.

Het is het denkvermogen dat de mens onderscheidt van de dierenwereld. Een “ziels mens” doet wat hij voelt. Hij heeft geen antenne voor de dingen van God. Maar een “geestelijk mens” laat zich leiden door wat hij weet. Hij onderzoekt en beoordeelt.

Delen: