chronologie (22): 2000 el
06-07-2016 - Geplaatst door Andre PietHet getal tweeduizend speelt in de Bijbelse chronologie een buitengewoon opmerkelijke rol. In de vorige aflevering van deze serie zagen we dat Mozes leven verdeeld kan worden in drie keer veertig jaar. En elk van de veertig jaren staan model voor veertig jubeljaren, d.w.z. (40×50=) tweeduizend jaren. Tweeduizend jaar van Adam tot Abram, tweeduizend jaar van Abram tot Christus en tweeduizend jaar van Christus tot aan de wederkomst. Mozes mocht het volk niet in het beloofde land brengen, dat zou na Mozes plaatsvinden, onder leiding van Jozua.
de ark volgen
Wanneer Israël in afwachting is van het binnengaan in het beloofde land is gelegerd aan de Jordaan, ontvangen ze de volgende instructie (Jozua 3:3):
… Wanneer jullie de ark van het verbond van JaHWeH, uw Gods, zien, en de de priesters, de Levieten die hem dragen, zullen jullie opbreken vanaf jullie plaats en achter hem aan gaan.
De ark zou door de Jordaan gaan en Israël zou de ark volgen. In type een veelzeggende instructie. In de eerste plaats omdat de ark in zijn geheel maar ook in al zijn onderdelen verwijst naar de opgewekte Christus. Het was een houten kist wat spreekt van vergankelijkheid maar vervolgens overtrokken met goud, wat juist spreekt van onvergankelijkheid. De tafelen van het verbond die in de kist lagen, de staf van Aäron die gebloeid had, de gouden kruik met manna, het ‘verzoendeksel’ waarop het bloed gesprenkeld werd, de cherubs met hun aangezicht naar het verzoendeksel en wat daaronder ligt; alles spreekt van van Hem die stierf, wat meer is, van Hem die werd opgewekt en nu gezeten is aan Gods rechterhand (Hebr.9:4,5).
door de Jordaan
In de tweede plaatst spreekt ook de doortocht door de Jordaan van de weg die Christus ging dwars door de dood. De Jordaan is immers een bekend beeld van de dood. Men ontkomt niet daarin te gaan maar altijd met als doel juist daaruit te komen. Naäman moest zich daarin zeven maal onderdompelen om vervolgens als herboren daaruit tevoorschijn te komen (2Kon.5:14). Denk ook aan de bijl die boven kwam drijven (2Kon.6:6). Of aan Johannes de Doper die het volk juist in dit water doopte. Enzovoort.
op afstand
Wil Israël het beloofde land bereiken dan dient ze de ark (lees: Christus) na te volgen. Christus was gehoorzaam tot in de dood om vervolgens ten derde dage daaruit op te staan. Ook Israël zal die weg gaan.
Er zij echter tussen jullie en hem (=de ark) een afstand van ongeveer tweeduizend ellen; komt niet dicht bij hem; opdat jullie weten de weg die jullie gaan, want jullie passeerden die weg niet gisteren noch eergisteren.
-Jozua 3:4-
Israël volgt de ark na, maar op afstand. En de reden van het bewaren van die afstand is dat men zou weten dat ze “gisteren noch eergisteren” die weg zijn gepasseerd. Dit motief klinkt nogal cryptisch maar het suggereert in elk geval een verband tussen de “tweeduizend ellen” enerzijds en “gisteren noch eergisteren” anderzijds. Met twee dagen dus. Een verband dat we inmiddels maar al te goed herkennen. Israël volgt haar Messias in de weg van dood en opstanding. Maar op een afstand die wordt getypeerd door zowel “tweeduizend ellen” alsook door twee dagen. De hint naar de twee millennia sinds Christus’ opstanding ligt er dik bovenop. Hier klinken de woorden van Hosea’s profetie door, dat Israël na twee dagen verblijf in de dood op de derde dag zal herleven. En eveneens klinken de woorden van 2Petrus 3:8 door, waar ons wordt verzekerd dat voor de Heer één dag is als duizend jaar en duizend jaar als één dag. Tweeduizend jaar is dus als twee dagen voor Hem. De afstand tussen de ark en Israël verwijst naar de tijd van het uitblijven van Israëls herstel en daarmee ook naar het uitblijven van de komst van het messiaanse koninkrijk. Het volk dat onder leiding van Jozua (=Jezus!) het beloofde land bereikte, is een type van de sabbatsrust (de zevende dag!) die overblijft voor het volk van God. Hebreeën 4:
8 Want indien Jozua hen in de rust gebracht had, zou Hij niet meer over een andere, latere dag gesproken hebben. 9 Er blijft dus een sabbatsrust voor het volk van God.