is de praktijk belangrijker dan de leer?

Een aantal van Paulus’ brieven vallen op door hun indeling naar leer en wandel. Theorie en praktijk. Zo bevatten de eerste 11 hoofdstukken de Romeinen-brief onderwijs over wie God is, de inhoud van het goede bericht, de positie van Israël, enz. terwijl hoofdstuk 12 t/m 16 op de praktijk is toegesneden. Hetzelfde zien we in de Efeze-brief. De eerste 3 hoofdstukken laten de leer zien terwijl hoofdstuk 4 t/m 6 gaan over de wandel. De eerste drie hoofdstukken gaan over de positie “in Christus” (1:3; 2:6; 2:10) terwijl de laatste hoofdstukken spreken over de wandel in de Heer. Het laatste kan uiteraard niet zonder het eerste. Hoe zou men “waardig de roeping wandelen” (Ef.4:1) als men geen idee heeft wat die roeping is? 

Het is een hardnekkig misverstand dat de praktijk belangrijker zou zijn dan de leer. Of dat het in de leer uiteindelijk om de praktijk zou gaan. Het is namelijk precies omgekeerd. Aan de slaven schrijft Paulus (Tit.2:10) dat zij het hun meesters in alles naar de zin zouden maken om zodoende “de leer van God, onze Redder, te versieren in alles”. Want, vervolgt Paulus, de reddende genade Gods is verschenen aan alle mensen (Tit.2:11). Alles draait om deze uitnemende leer van God onze Redder, d.w.z. de Redder van alle mensen, speciaal van gelovigen (Tit.2:11; 1Tim.4:10). Zonder die leer of dat onderwijs is het onmogelijk die leer te versieren. De praktijk dient om te laten zien hoe schitterend de leer is! Als een slaaf het zijn meester in alles naar de zin maakt (ongeacht hoe de meester zich gedraagt) dan demonstreert hij Gods genade voor alle mensen die immers onvoorwaardelijk en zonder beperkingen is.

De leer die Paulus uiteenzet over Gods veelkleurige wijsheid is zoveel wijder, groter, hoger en dieper (>Ef.3:18) dan ons alledaagse bestaan. Wie beweert dat het in de leer uiteindelijk om ons leven van alledag gaat, heeft geen idee wat “de leer van God” is! Onze wandel kan slechts “waardig de roeping” zijn wanneer het de waarde reflecteert van die roeping. Wanneer alles in ons leven verwijst naar die roeping. En daaraan is ondergeschikt. Het gaat niet om een verzameling do’s en don’ts. Dat is slechts lege vorm en ‘wet’. Onze wandel wordt waardig (=waardevol) wanneer het gevuld is met “de goede leer” die blij maakt en vrede geeft!

Reageer op Facebook

Delen: