als het volmaakte komt…?

Doch, als het volmaakte komt,
zal het onvolkomene afgedaan hebben.
-1Korinthe 13:10-

Paulus voert de Korinthiërs mee op een hoge weg om de vragen die bij hen leefden in perspectief te plaatsen. De gaven waar zij zo gewichtig over deden, blijken van slechts (zeer) tijdelijke aard te zijn. De gave van het spreken in vreemde talen zou verstommen en het profeteren zou afgedaan hebben (13:8). Wanneer? Paulus beantwoordt deze vraag  maar helaas zetten de vertalers met de bovenstaande weergave ons op een verkeerd spoor. Want bij “het volmaakte” denken we onwillekeurig aan de nieuwe schepping wanneer alle onvolkomenheden tot het verleden zullen behoren. Maar daarover heeft de apostel het helemaal niet. Laten we het eens nader bezien.

het onvolkomene?

Het woord dat Paulus gebruikt (Gr. meros) betekent letterlijk ‘deel’. Paulus had het kort tevoren nog gebezigd in 1Kor.11:18 (“ten dele geloof ik dat”) en 12:27 (“ieder voor zijn deel leden”). In 13:9 zegt hij “ten dele is ons kennen en ten dele ons profeteren”. Hier een stuk kennis en daar een stuk profetie, enz.. De openbaring van God was nog niet compleet (Kol.1:25) en geboekstaafd. Men moest zich behelpen met hier en daar verbale en schriftelijke uitingen. Alles zeer fragmentarisch.

het volmaakte?

Het Griekse woord voor ‘het volmaakte’ (teleios) duidt op iets wat compleet en af is. Als het gaat om kwaliteit komt het in de buurt van ‘volmaakt’, maar toch wekt dat woord een verkeerde indruk. In de LXX wordt het dikwijls gebruikt i.v.m. de offers waarbij een dier ‘volmaakt’ moest zijn. Volmaakt uiteraard in de zin van: gaaf, niets mankerend.

Waar het gaat om groei of ontwikkeling duidt teleios op volwassenheid. Hebr.5:14 zegt “de vaste spijs is voor de volwassenen“. Zo gebruikt Paulus teleios in de eerste Korinthe-brief ook drie keer. Naast het genoemde 13:10 in:

• 2:6 “spreken wij wijsheid bij hen, die daarvoor rijp zijn…”;
• 14:20 “wordt in het verstand volwassen…”

Rijp, volwassen. Aangezien de context van 1Korinthe 13:10 eveneens gaat over de ontwikkeling van kind tot man (13:11), doelt teleios onmiskenbaar op “de volwassenheid”. Dus niet wanneer ‘het volmaakte komt’ maar wanneer de volwassenheid intreedt, dán houdt het profeteren op en verstomt het spreken in talen/tongen.

de volwassenheid … op áárde

In de vorige blog liet ik al zien dat het contrast in 1Korinthe 13 gelegen is tussen wat zal verdwijnen (=vreemde talen, profeteren; woorden van kennis) en wat blijft (=geloof, hoop en liefde). Uiteraard heeft Paulus het bij het blijvende over de situatie op aarde, want bij de terugkeer van de Heer worden geloof en hoop definitief ingewisseld voor aanschouwen. De gaven van vreemde talen en profeteren verdwijnen daarom niet wanneer de Heer terugkomt maar in een veel eerder stadium! “De volwassenheid” is niet de volmaaktheid die ons wacht, maar het stadium dat is ingetreden toen de openbaring compleet was. Het complete Woord geeft ons de vastheid zodat we niet langer heen en weer geslingerd hoeven worden door allerlei wind van leer. Volwassen – niet langer instabiele, onmondige kinderen. Over dat laatste schrijft Paulus ook in Efeze 4 – daarover de volgende keer meer.

Reageren op Facebook

Delen: