zijn presidenten (bijbels gezien) ook koningen?

koninkrijken en republieken

In het moderne spraakgebruik verstaat men onder een koning het hoofd van een koningshuis (monarchie) waarvan de functie erfelijk wordt opgevolgd door een familielid. Vooral Europa kent nog heel wat koninkrijken, zoals bijvoorbeeld Engeland, Zweden, België, Spanje en natuurlijk Nederland. In andere werelddelen treffen we deze staatsvorm veel minder aan. Veruit de meeste landen zijn (tegenwoordig) republieken die gewoonlijk een president voor een al dan niet bepaalde termijn als staatshoofd hebben.

koningen in de profetie

In Daniël 7:24 maar ook in Openbaring 17:12 is sprake van een federatie van tien koningen die uiteindelijk de strijd zullen opnemen tegen “het Lam”, dat is “de Leeuw van Juda”, en daarbij het onderspit zullen delven. Het moet duidelijk zijn dat deze profetie tot op vandaag niet vervuld is. Deze koningen zullen worden gedirigeerd vanuit de grote stad Babylon wat erop wijst dat zij in het Midden Oosten gesitueerd moeten worden. Ook in andere profetische passages is sprake van koningen. Denk aan “de tenen” in Daniël 2:44 die ook aangeduid worden als koningen. Of “de koning van het Noorden” (Syrië) en “de koning van Zuiden” (Egypte) in Daniël 11. Trouwens, wanneer aan het einde van datzelfde hoofdstuk (vanaf 11:36) sprake is van “de koning”, dan blijkt dit te slaan op de koning van het land Israël in de eindtijd (zie 11:40).

in het Midden-Oosten

Kortom, de Bijbelse profetie spreekt regelmatig over koningen in een eindtijd setting. De vraag is: hebben we daarbij per se te denken aan monarchen in de huidige betekenis van het woord? Voor een deel zou dat goed kunnen, want nogal wat Arabische landen zijn inderdaad koninkrijken. Saoedi-Arabië, Jordanië, maar ook Koeweit, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten hebben elk een koningshuis. Interessant daarbij is dat het woord voor ‘koning’ in het Arabisch (malik) vrijwel hetzelfde als in het Bijbels Hebreeuws (melek).

wat is een koning?

Van de eerder genoemde landen zijn er echter ook een paar die geen koninklijk huis hebben. Denk aan Egypte en Syrië. En ook de Joodse staat is geen monarchie. Deze landen hebben presidenten. Rechtvaardigt dit de conclusie dat Egypte, Syrië en Israël Bijbels gezien dus geen koningen zouden hebben? Nee, want de term ‘koning’ is in de Bijbel niet gekoppeld aan een specifieke staatsvorm.

Een koning is iemand die heerst over een volk. Een machthebber dus. Ongeacht de diverse labels die wij daaraan hangen zoals president, koning, keizer, farao, dictator, junta, sjeik, sultan, emir, tsaar, etc. Koningschap en heerschappij zijn in de Bijbel synonieme begrippen (Gen.37:8; Ps.22:28; 105:20). Een koning is een heerser en een heerser is een koning. Dit wordt bevestigt in het gegeven dat het genoemde Hebreeuwse woord voor koning ‘melek’ (vergl. Elimelek, Abimelek, etc.) direct verwant is aan het Hebreeuwse woord voor ‘engel’ of boodschapper’ (malak). Het idee achter die verwantschap is dat zowel een engel als een koning van Godswege iets te zeggen hebben. Ze dragen gezag.

Vanuit dat perspectief zou men zelfs de vraag kunnen stellen of juist modern koningschap überhaupt nog wel in aanmerking komt voor het Bijbelse aanduiding ‘koning’. Want in veel landen is het ambt zo uitgekleed dat een koning zelfs niets meer te zeggen heeft, laat staan een heerser is. Zijn functie is louter ceremonieel en de titel dient slechts als ornament.

Samengevat: wanneer in de Bijbelse profetie sprake is van koningen, speelt de staatvorm geen rol. Een koning staat aan het hoofd van een volk en oefent heerschappij uit.

Delen: