verzoening door voldoening?? (II)

Op het Bijbeljongeren-forum heb ik de laatste dagen deelgenomen aan een discussie n.a.v. van mijn vorige weblog. Hieronder compilatie van enkele bijdragen:

Het offer van Christus heeft betrekking op Zijn opstanding. Eerst werd Hij geslacht (Golgotha) en vervolgens verhoogd in Zijn opstanding. Dat is voor God een liefelijke reuk. Zijn sterven was daarentegen een vloek.

Jezus droeg onze zonden in zijn lichaam op het hout (1Petr.2:24). Wat betekent dat? Hetzelfde vers geeft het antwoord. Het slaat op de striemen en slagen die Hij onderging. Die striemen waren onze zonden en Hij leed in Zijn lichaam de last daarvan.

Dat God toornt over Zijn schepselen, maakt Hem geen vijand van hen. Integendeel! Het is altijd Zijn liefde dat uit is op het heil van Zijn creaties. Het zijn Zijn Eigen creaties…

God vergeeft niet dankzij het kruis, maar ONDANKS het kruis. Het kruis bewijst hoever God gaat in vergeving.

Vanwege onze overtredingen en ongerechtigheden werd Hij doorboord en verbrijzeld, d.w.z. alles wat Hem werd aangedaan, was vol van overtreding en ongerechtigheid.

Het idee achter Golgotha als losprijs (b.v. 1Tim.2:6) is:
wij mensen zijn in slavernij van de dood (en dus de zonde) en om daarvan bevrijd te worden (>opstanding) moest een prijs betaald worden (sterven). De losprijs wordt niet AAN God betaald om de eenvoudige reden dat God ons niet gevangen hield.
Het idee achter Golgotha als schuldbetaling (verzoening door voldoening) is:
wij mensen hebben een schuld en God kan niet zomaar vergeven (!) en eist terugbetaling. Jezus betaalde in Zijn smartelijke sterven de prijs die wij mensen God schuldig waren. God vond voldoening in Jezus lijden en sterven.

Hoe meer ik over deze laatste voorstelling van zaken nadenk, hoe stuitender die voor mij wordt. Het is een complete verdraaiing van de Bijbelse waarheid van verzoening. Het gaat er namelijk vanuit …
* dat God verzoend moest worden i.p.v. de mens;
* dat God in Golgotha voldoening vond i.p.v. dat het een vloek voor Hem was.
* dat op Golgotha de schuld vereffend werd i.p.v. dat de schuld tot een climax steeg.

God had het ‘probleem’ van een vijandige wereld. Verzoening (het woord dat Paulus gebruikt) heeft niet te maken met zonde(n), maar met vijandschap. Vijanden moeten verzoend worden (zie ook Rom.5:10 en Kol.1:21).

Hoe maak je dat iemand zijn vijandschap opgeeft? Romeinen 12:20 geeft het antwoord: door als hij honger heeft hem te eten te geven (Rom.12:20). Dat is wat Jozef in Egypte deed. Hij was vijandig verkocht naar Egypte en nu waren z’n broers hongerig bij hem gekomen. En wat deed hij? Hij gaf hen te eten! Zonder verwijt! Hij rekende hen de overtredingen niet toe (vergl. 2Kor.5:19). Sterker: hij zegt tegen hen, dat niet ZIJ hem hadden gezonden naar Egypte maar GOD (Gen.45:7,8 vergl. Hand.2:23). Om hen het leven te geven! Een schitterend ‘plaatje’ van verzoening. God rekent het de wereld niet toe dat ze Zijn Zoon hebben gedood omdat Hij juist op deze wijze aan hen het Leven zal geven. Zo geeft Hij hen niet slechts het Leven, maar wint ook hun harten!

Het kruis van Christus is Gods middel om de wereld met Zich te verzoenen. Het kruis is het overtuigende bewijs van Gods liefde. Zodra dit doordringt hebben we vrede met God en is de vijandschap voorbij. God HEEFT de wereld niet met Zichzelf verzoend maar is daar mee bezig. “God was in Christus de wereld met Zich verzoenende…”). Zolang er nog vijanden zijn, is de verzoening niet compleet. Dat laatste is toekomstmuziek.

Delen: