vergeten om aan God te denken?

Deze afbeelding heeft voor mij een lange geschiedenis. Al sinds mijn jonge jaren kwam ik hem tegen in allerlei evangelisatietraktaatjes. “Is dit de film van jouw leven?” is de vraag. En dan volgen de bekende excuses: te jong, te druk, te gelukkig, te oud… tot uiteindelijk het onontkoombare slotbeeld verscheen: “te laat om aan God te denken.”

De ernst van die boodschap heeft me altijd geraakt. Want het is waar: wij mensen hebben altijd wel een excuus om het denken aan God voor ons uit te schuiven. Totdat…

Maar juist vandaag drong zich een andere gedachte aan me op. In deze hele filmrol, die bedoeld is om mensen eraan te herinneren aan God te denken, lijkt Hijzelf juist vergeten te worden: GOD – met allemaal hoofdletters. Want wie staat centraal in dit verhaal? Wij mensen. Het gaat om onze keuzes, onze excuses, ons uitstelgedrag. Maar waar is GOD in dit plaatje? Is Hij dan slechts een toeschouwer, die wacht of wij eindelijk eens aan Hém gaan denken?

De Schrift vertelt een ander verhaal.

God is geen passieve figuur in de coulissen van ons leven. Hij is de Regisseur. Hij schrijft het script. Zelfs onze excuses – hoe oprecht of onhandig ook – zijn opgenomen in Zijn plan. Sterker nog, wanneer de mens tot zijn eindpunt komt, begint bij God het vervolg. Want Hij is het die de doden opwekt. Hij is het die door gerichten heen, alles recht zet. Hij is het die geen scène verloren laat gaan, en het verhaal tot een goede afloop brengt.

De film van jouw leven eindigt niet bij jouw laatste adem. Het is niet jouw denken aan God dat het verschil maakt, maar Zijn onvergetelijke trouw aan jou! De boodschap die mensen aanspoort om aan God te denken, vergeet al te vaak dat het GOD is die ons nooit vergeet. En als ik aan Hem denk, dank ik dat slechts aan Hem!

Zie daar: het goede bericht!

Delen: