U mag het zeggen… (Chan 4)

Op de achterflap van het boek van Francis Chan staat dit te lezen:

‘Met mijn laptop zit ik midden in een drukke Starbucks, omgeven door dorstige klanten. Ze zijn blij en druk, ze genieten van het leven, lachen, kletsen en sms’en. Twee jonge moeders laten hun hele leven de revue passeren. Een duidelijk verliefd stel is net vertrokken. Het meisje dat achter in de rij staat, ziet er verdrietig uit. En de medewerkers, zien zij er gelukkig uit? Sommigen wel, anderen niet.

Ondertussen zit ik hier het ene bijbelgedeelte na het andere te lezen dat zegt dat sommige van deze mensen naar de hel gaan. Ik kan niet onder woorden brengen hoezeer ik mij nu in tweestrijd voel staan. Om me heen zitten minstens vijftien mensen die wellicht eindigen in het lijden waarin ik mij momenteel verdiep. Wat moet ik doen? Blijven schrijven? Of kappen met dit boek en relaties met hen gaan aanknopen? Hoe kan ik geloven wat deze passages zeggen en toch heel rustig hier zitten?

Hoe anders had de tweede alinea geweest wanneer Francis Chan het Evangelie had gekend! Dan had hij het volgende kunnen schrijven.

Ondertussen zit ik het ene bijbelgedeelte na het andere te lezen. Sommige teksten spreken duidelijk over oordeel en verlorenheid. Andere teksten spreken niet minder helder over rechtvaardiging, redding en levendmaking van allen. Ik kan niet onder woorden brengen hoe dankbaar ik GOD ben, dat Hij nooit laat varen de werken van zijn handen! Om me heen zitten minstens vijftien mensen die wellicht verloren zijn. Maar wat een rust te weten dat GOD het verlorene zoekt totdat Hij het gevonden heeft. Wat zou ik ieder van hen dolgraag vertellen dat GOD hun Redder is! Als een gelegenheid zich voordoet zal ik het hen zeker zeggen. Hoe dan ook, eenmaal zullen hun knieën buigen en hun tong zal van harte getuigen, tot eer van God de Vader, dat Jezus Heer is!

U mag het zeggen. Wat is EVANGELIE (=Goed Bericht)?
De eerste tekst óf de tweede tekst?

(dit is de vierde blog n.a.v. ‘bestaat de hel?’ van Francis Chan)

Delen: