teniet doen in fasen

N.a.v. mijn laatste weblog ontving ik de volgende reactie:

Na het lezen van uw artikel, onzinnig verzet tegen alverzoening, dacht ik na over een paar teksten van profeten uit het OT. Het betreft eindtijd profetiën nl. Maleachi 4:1

“Want zie, de dag komt, brandend als een oven. Dan zullen alle overmoedigen  en allen die goddeloosheid bedrijven zijn als stoppels, en de dag die komt, zal hen in brand steken, – zegt de HERE der heerscharen- WELKE  HUN WORTEL NOCH TAK ZAL OVERLATEN.”

En dan Obadja verzen 15 en 16,

“Want nabij is de dag des HEREN over alle volken, zoals gij  gedaan hebt, zal u gedaan worden, uw daad zal op uw eigen hoofd terugvallen. Ja, zoals gij gedronken hebt op mijn heilige berg, zullen alle volken zonder ophouden drinken; ja, zij zullen drinken en zwelgen, EN ZIJ ZULLEN WORDEN, ALS HADDEN ZIJ NOOIT BESTAAN.”

De woorden in de tekstgedeelten die ik met hoofdletters heb geschreven klinken niet echt of ook de bewuste  goddeloze ooit – het eeuwige leven – krijgt. Zo komt het tenminste bij mij over. Maar misschien denkt u daar anders over.

De briefschrijver brengt een belangrijk punt naar voren. Hoe kan men geloven dat al Gods vijanden met Hem verzoend zullen worden als de Schrift ook zegt dat ze vernietigd worden en als verbrande stoppels zullen verdwijnen? Beiden kunnen onmogelijk tegelijkertijd waar zijn. De gangbare procedure bij zo’n vaststelling is dat men een keuze maakt en het één accepteert en het andere tracht weg te verklaren of vice versa.

álles geloven

Maar zo gaan we niet met de Schrift om. Men zou alles geloven wat de Schrift zegt (Luc.24:25). De Emmaüsgangers hadden ooit het idee dat als de Messias zou komen Hij Israël zou verlossen van hun vijanden (Luc.24:21). Dat was volkomen terecht, want dat leren de profeten ook uitdrukkelijk. Maar in hun wereldbeeld paste geen Messias die zou lijden en sterven. Terwijl de Schriften dat net goed voorzegden. Wat deze mensen dus nodig hadden was onderwijs hoe zowel het één als het ander, waar is. Dat de Christus eerst moest lijden en vervolgens zijn heerlijkheid zou ingaan (Luc.24:26). Wanneer de Schrift beiden als feit presenteert, dan is het niet of/of maar en/en. In de juiste volgorde geplaatst, vullen beide gegevens elkaar aan.

vijanden teniet gedaan

Zo is het ook met Schriftplaatsen die de briefschrijver naar voren brengt. Zowel Maleachi 4:1 als Obadja:15,16 spreken over “de dag des HEREN”. Dat is de periode waarin Christus zijn Koninkrijk gaat vestigen op aarde. Hij zal dan korte metten maken met de volkeren die de vestiging van dat Koninkrijk weerstaan. Op vele plaatsen lezen we over een slachting die zal plaatsvinden, die zijn weerga niet heeft. Over “de wijnpersbak van de gramschap van God” die getreden wordt (Openb.14:19,20). De goddelozen zullen worden gedood en daarmee teniet gedaan. Want dat is wat dood is: er niet meer zijn (Job 7:21, 10:18,19; Ps.39:14). Theologen noemen dit annihilatie (= teniet doen > nihil = niets).

de tweede dood

Betekent het feit dat deze mensen zullen sneuvelen “en als stoppelen verbranden”, dat hun verhaal geen vervolg heeft? Zeker niet! Want God maakt de doden levend oftewel het niet zijnde roept Hij tot aanzijn (Rom.4:17). De omgekomenen in “de dag des HEREN” zullen wel degelijk ook weer opstaan. Na de duizend jaren waarin satan gebonden was, zullen zij bij de “grote witte troon” opstaan om te worden gericht. Het oordeel waar zij eerder in omkwamen, was een gericht over volkeren. Het gericht bij de “grote witte troon” daarentegen, is een individueel gericht waar hun aardse leven belicht en gericht zal worden vanuit Gods perspectief. Degenen die niet staan geschreven in “het boek van het leven” zullen een “tweede dood” sterven. Feitelijk is voor hen het gericht voor de “grote witte troon” een onderbreking in hun doodstoestand. Ze wáren dood en sterven na hun gericht opnieuw en dus een “tweede dood”. Zij zullen er dus niet (bij) zijn wanneer Christus ook na de “grote witte troon” nog zal heersen vanuit de stad die uit de hemel neerdaalt (Openb.21:8; 22:5).

de dood teniet gedaan

Is dát dan ‘einde verhaal’? Nee, ook niet. Christus’ heerschappij is niet Gods einddoel, maar de weg naar dat einddoel. Want Christus moet heersen totdat… de dood als laatste vijand zal zijn teniet gedaan (1Kor.15:26). Let op: tijdens zijn heerschappij doet Christus’ d.m.v. de dood zijn vijanden teniet. Maar aan het einde van zijn heerschappij doet Hij de dood zelf teniet door juist zijn voormalige vijanden levend te maken! De dood is dan dood, leve het Leven!

de bouwsteigers afgebroken

Vergelijk de functie van de dood met bouwsteigers bij de bouw van een huis. Zodra het huis voltooid is, worden de steigers afgebroken zodat het huis kan worden opgeleverd aan de eigenaar om die te bewonen. Zo vervult de dood een belangrijke functie tijdens de bouw van het Koninkrijk om alles aan God te onderschikken. Wanneer echter alles ondergeschikt is, rest alleen nog dat de dood teniet gedaan wordt, d.w.z. allen die dan nog dood zijn, zullen worden levendgemaakt. De bouwsteigers worden a.h.w. afgebroken en een volmaakt Koninkrijk waarin alles ondergeschikt is gemaakt aan God en waarin ook niemand ontbreekt, zal worden overgegeven aan God, de Vader, die vanaf dan “alles in allen” zal worden (1Kor.15:22-28).

Delen: