Lucas 2:40 – Gods genade was op Hem

De kleine jongen nu groeide op en werd krachtig en vervuld met wijsheid en Gods genade was op Hem.

In dit korte vers schetst Lucas iets opvallends. Jezus groeide op als de meeste andere kinderen. Hij werd groter en sterker. Maar tegelijk wijst Lucas op iets wat verder gaat: Jezus nam niet alleen toe, maar werd ook vervuld van wijsheid. Dat is hier de eerste uiting ervan dat Gods genade op Hem was.

‘Genade’ wordt vaak begrepen als een onverdiende gunst, maar die uitleg past hier niet. De jongen in Nazareth kende geen zonde en had geen vergeving nodig. In zowel het Hebreeuws (chen > gein!) als het Grieks draagt ‘genade’ (charis) het element van vreugde in zich. Het spreekt van welgevallen, goedgunstigheid, aangenaamheid. Genade is niet allereerst Gods reactie op ons tekort, maar een uiting van zijn eigen vreugde die zich uitdrukt in aangenaamheid.

Lucas sluit zijn jeugdportret later af met dezelfde gedachte (2:52): “En Jezus nam toe in wijsheid en grootte en genade bij God en mensen.” Jezus’ groei maakte zichtbaar hoe Gods vreugde op Hem rustte. Zijn leven, zijn wijsheid weerspiegelden steeds meer wat God aangenaam was. Een genade die ook door mensen werd opgemerkt. Zijn groeiende wijsheid en karakter maakten Hem aangenaam, waardig en beminnelijk in hun ogen.

Delen: