Galaten 1:5 – de aeonen van de aeonen

… volgens de wil van onze God en Vader, 5 aan Wie de heerlijkheid is tot in de aeonen van de aeonen. Amen!

Voordat Paulus ‘losgaat’ op de aanleiding van zijn schrijven, sluit hij zijn introductie af met een lofprijzing aan “onze God en Vader”. Aan Hem is “de heerlijkheid”. Niet slechts als een morele oproep om aan God de heerlijkheid te geven, maar als een objectieve vaststelling dat de heerlijkheid van Hem is.

De uitdrukking “tot in de aeonen van de aeonen” is vanuit het Hebreeuws een bekende overtreffende trap. Vergelijkbaar met termen als: het lied der liederen, de koning der koningen, het heilige der heiligen, enz. “De aeonen van de aeonen” verwijzen naar de toekomende, alles overtreffende wereldtijdperken. De reden daarvoor is eenvoudig. Na de “de tegenwoordige boze aeon” (1:4), volgen twee wereldtijdperken waarin Christus zal heersen (Luc.1:33; Openb.11:15). Eerst in “de duizend jaren” en daarna in de nog overtreffender aeon waarin een hemels Jeruzalem zal neerdalen. In die beide toekomende aeonen zal GODS heerlijkheid worden geëtaleerd.

In de gangbare bijbelvertalingen heeft men het onderwijs van “Gods plan van aeonen” (Ef.3:11) compleet wegvertaald. Van “de aeonen van de aeonen” maakt men dan “in alle eeuwigheid”… Maar laat het je niet afnemen – neem de Schrift zoals ze zich aandient!

Delen: