1Timotheüs 4:2 – huichelarij

Maar de geest zegt uitdrukkelijk dat in latere tijden sommigen afstand zullen nemen van het geloof, terwijl ze acht geven op misleidende geesten en leringen van demonen, 2 in huichelarij van valse woorden, die hun eigen geweten dichtgeschroeid hebben…

De leringen die sommigen in latere tijden zouden gaan introduceren in de christenheid worden door Paulus “leringen van demonen” genoemd. Afkomstig uit religies die geen weet hebben van de ene God en zijn Woord. Hoe is het mogelijk om mensen die het onderwijs genoten van de “leermeester van de natiën” te overtuigen van “leringen van demonen”? Daar zijn “misleidende geesten” voor nodig die zich vermommen “in huichelarij van valse woorden”. Het woord ‘huichelarij’ of ‘hypocrisie’ betekende van origine in het Grieks: toneelspel. Een toneelspeler doet alsof en houdt de schijn op iemand te zijn die hij niet is.

Het is aan “hypocrisie van valse woorden” dat “misleidende geesten en leringen van demonen” kunnen worden herkend. Men zegt dit, maar men bedoelt dat. Onder de schone schijn van Bijbels klinkende taal, introduceert men zaken die haaks staan op de Schrift. Al kort na het heengaan van de apostelen, deden steeds meer van zulke leringen hun intrede in de christenheid. Denk maar aan de leer van de drie-eenheid. Of van de eindeloze hellestraf. Heidendom in een christelijk jasje.

Delen: