een vangnet van genade

Regelmatig klinkt de beschuldiging dat geloof in Gods voorbeschikking (predestinatie) en de uiteindelijke alverzoening een mens gemakzuchtig of fatalistisch zou maken. Waarom nog ondernemen als de afloop toch vaststaat?

Maar dat is aantoonbaar een karikatuur. Fatalisme spreekt van noodlot (fataal). De Bijbel daarentegen spreekt van een God die als Vader alles beschikt, doelgericht en met het oog op een goede afloop. Dat verlamt niet, maar wekt vertrouwen.

Jozef wist sinds de dromen die hij als tiener van Godswege had ontvangen, dat God hem heerschappij zou geven. Maakte die overtuiging hem passief omdat hij wist dat hij toch wel op de troon zou komen? Integendeel. Het gaf hem juist kracht en moed om verantwoordelijkheid te dragen en vol te houden, ook in tegenslag.

Het geloof in Gods plan werkt als een vangnet. Een kind durft pas hoog te klimmen als het weet dat er iets onder ligt. Vallen mag dan niet de bedoeling zijn, maar het besef dat het nooit fataal is, geeft rust. Juist de wetenschap dat het einde gegarandeerd goed is, maakt ontspannen en schept ruimte om vrij en moedig te handelen.

Delen: