de Messias achter “de muur”

Zie, daar staat hij, achter onze muur, kijkend door de vensters, speurend door de traliën.
-Hooglied 2:9-

Het is een teder tafereel dat het Hooglied ons hier schetst: een geliefde die zich verschuilt achter een muur, zijn bruid ziend, maar zelf niet zichtbaar. Een prachtig beeld van de Messias, die wel zijn volk ziet, maar voor haar oog verborgen is.

Opvallend is het gebruik van het woord muur. In het Hebreeuws staat hier kotlénu – letterlijk: “onze muur”. En juist dat woord kotel is in het moderne Hebreeuws de gangbare aanduiding voor de Klaagmuur: ha-Kotel, “de Muur” bij uitstek. Tot op de dag van vandaag richt het Joodse volk daar haar gebeden, tranen en hoop. En toch… ziet zij niet wat daarachter is.

Want achter de Kotel, aan de oostzijde van Jeruzalem, ligt de Olijfberg – de plaats van het grootste geheim. Dáár, buiten de poort, leed de Messias en stierf Hij aan het kruis. Dáár werd Hij begraven. Dáár stond Hij op. Dáár vandaan voer Hij ten hemel. En dáár zal Hij terugkeren, wanneer zijn voeten op de Olijfberg zullen staan – zoals de profeet Zacharia voorzegt (Zach. 14:4).

Wat een wonderlijke gedachte: Israël kijkt al eeuwen naar de muur… terwijl haar Bruidegom daarachter is. Hij ziet haar, maar zij ziet Hem niet. Nog niet.

Maar het vervolg van Hooglied 2 spreekt van een nieuwe dag. Een dag van opstanding. De derde dag (Hos.6:1-3)

Sta op, mijn liefste, mijn schone, en kom!
-Hooglied 2:10-

Dat zal de dag zijn dat de sluier wordt weggenomen, de ogen geopend, en de bruid haar geliefde herkent. Als Hij verschijnt vanachter de muur – op de Olijfberg – en tot haar zegt: Kom!

De winter is voorbij. De lente breekt aan.

Delen: