dagboek, geen peptalk

18-02-2019 - Geplaatst door Andre Piet

Halverwege 2016 begon ik de rubriek ‘dagboek’. Met als opzet om in zo’n tweehonderd woorden, kort en krachtig uitleg te geven van een bijbelvers. Elke dag, zonder uitzondering, een nieuwe bijdrage. Na zo’n anderhalf jaar wilde ik wat meer structuur in deze bijdragen aanbrengen en daarom begon ik in januari 2017 met het vers voor vers bespreken van de Efeze-brief. Na de voltooiing daarvan begon ik in oktober 2018 met het bespreken van Paulus’ eerste Korinthe-brief. De eerste vijf hoofdstukken zijn inmiddels gepasseerd.

Soms wijk ik van dit dagelijkse ritme af en plaatst ik een bijdrage over een willekeurig bijbelvers. Dat afwijken van het ritme kan verschillende redenen hebben maar de onderbreking duurt zelden langer dan één of enkele dagen.

geen tekstkeuze

Feitelijk is deze dagelijkse rubriek bedoeld als een korte bijbeluitleg. Simpel en positief. Wat staat er precies geschreven en wat betekent het? Maar dit dagboek is geen peptalk zonder meer. Van veel christelijke dagboeken is dat wel de opzet, en dat bedoel ik niet eens afkeurend maar als vaststelling. Alleen bijbelteksten die zich lenen om de lezer te bemoedigen, kiest men uit ter overdenking. Maar in mijn bijbelboek-besprekingen kies ik geen bijbelteksten; ze komen onwillekeurig en onverbiddelijk langs.

niet alleen zoet

Ik heb gemerkt dat sommigen moeite hebben met deze opzet. Zij vinden dat ik elke dag een mooie tekst zou moeten uitkiezen en etaleren. Hoe begrijpelijk ik dit verlangen ook vind, het is niet mijn criterium. Want ik wil heel de Schrift laten spreken en niet alleen die teksten die in mijn kraam te pas komen. Soms komen teksten voorbij die hard en confronterend zijn. Of bijbelwoorden die moeilijk liggen en niet populair zijn. Moet ik deze skippen omdat ze ongemakkelijk zijn? Ik vind dat oneerlijk omdat ik daarmee de Schrift geen recht doe. Al de Schrift is ons immers gegeven tot opbouw (2Tim.3:16), inclusief de lastige en pijnlijke teksten. Wie alleen de zoete, hapklare en licht verteerbare bijbelwoorden tot zich neemt, consumeert eenzijdig en ongebalanceerd. Oftewel ongezond.

De laatste weken besprak ik in de dagboek-serie 1Korinthe 5 waarin Paulus de vinger legt op een zere plek in de ekklesia te Korinthe. Het grootste deel van dit hoofdstuk is nogal pijnlijk en hard. En wie alleen voor gemakkelijke peptalk gaat, kan met het meeste uit dit hoofdstuk geen kant op. Dat zal trouwens destijds voor de ekklesia in Korinthe niet anders zijn geweest. Maar moeten we het daarom overslaan? Juist niet! Is de ongemakkelijke en pijnlijke waarheid vaak niet juist de waarheid die we het meest nodig hebben?

Daarom ga ik verder met dit vers-voor-vers project. Ik kies geen teksten, ze dienen zich aan. Ik vraag er geen aandacht voor, zij vragen mijn en onze aandacht. Zo, via deze weg, leren we heel de Schrift verstaan en worden we daarin sterk en opgebouwd. De ene keer meer bemoedigd en een andere keer meer gecorrigeerd. En dikwijls zowel het een als het ander. Maar altijd om vanuit de Schriften onderwezen te worden. Zó is de Schrift tot ons gekomen en zó wil ik het ook doorgeven.