blauwe parkieten

Op de site van emergingchurches.nl (Johan ter Beek) las ik een recencie van The blue Parakeet. Rethinking how you read the bible, van Scot McKnight.

Volgens McKnight staan er soms blauwe parkieten in onze bijbel. Zo’n blauw vogeltje in de tuin schrikt andere vogels in eerste instantie af, maar na een tijdje wennen ze aan zijn rare geluidjes en kleur, waarna ze een manier vinden om ermee om te gaan. Blauwe parkieten zijn teksten die opvallend zijn en ons in eerste instantie afschrikken.

En dan dit citaat:

The blue Parakeet is opgebouwd rondom de stelling dat ‘we all pick and choose’. Niemand gelooft alles wat in de bijbel staat, laat staan dat ze het allemaal doen. Op een of andere manier wordt altijd een selectie gemaakt wat we wel doen, en wat niet.

Hier worden twee dingen door elkaar gehaald. Alles geloven wat in de Schriften staat (Luc.24:25!), is iets totaal anders dan alles doen wat in de Schriften staat. Heel de Schrift is VOOR ons, maar gaat (lang) niet altijd OVER ons.

De Schrift spreekt van verschillende “tijden en gelegenheden”.
Wie niet begrijpt dat de wet pas 430 jaar na Abraham gegeven werd aan één volk en bovendien geldig zou zijn tot op een bepaalde tijd, kan onmogelijk het geheel van de Schrift verstaan (Gal.3:17-19).
Wie niet onderkent dat Jezus in de evangelieën uitsluitend gezonden is tot de verloren schapen van het huis Israëls (Mat.15:24) en dat Jakobus, Petrus en Johannes zich richten tot “de besnijdenis” (i.t.t. de apostel Paulus; Gal.2:7-9), zal voortdurend in de knoop komen met het verstaan van het NT.
Wie niet inziet dat bepaalde charismata verband houden met de kindertijd van de Gemeente (1Kor.13:8-13), loopt vast in de huidige charismatische verwarring.
Zonder heldere aanwijzingen als deze, verdwalen we hopeloos is een oerwoud van vragen.

Het wemelt in de tuin die ‘Bijbel’ heet, van blauwe parkieten! Teksten die vreemd zijn en waar we niets mee kunnen. So what? De eerste vraag is niet hoe we alles wat we lezen op onszelf kunnen toepassen maar: voor wie, voor waar en voor wanneer is het geschreven? Ik bedoel dit: de Bijbel is haar eigen uitlegger. Het zijn geen knappe theologen of hermeneutici  die ons moeten vertellen hoe we een verantwoorde ‘pick and choose’-theologie moeten construeren. God Zélf doet ons Zijn Woord verstaan!

Gedurende deze tijd van Israëls terzijdestelling, zitten we aan de voeten van Paulus, die van Godswege (!) gesteld is tot apostel en “leermeerster van de natien”. Hij wijst ons de weg in de Schriften en doet ons van de ene in de andere verbazing vallen over de veelkleurige rijkdom die daarin is te vinden.
Blauwe parkieten…  en zoveel meer!

Delen: