Genesis 23:4 – vreemdeling en gast

Ik ben een vreemdeling en gast bij jullie; geef mij een graf als grondbezit bij jullie, zodat ik mijn dode voor mijn aangezicht begraaf.

Abraham was een steenrijk man. Maar omdat GOD hem het land Kanaän had beloofd, heeft hij daar nooit land willen kopen. Hij zou het immers gratis krijgen. Het enige stukje land dat hij er kocht was een graf. Want in het beloofde land wilde hij perse zijn rustplaats zodat hij daar ook zou opstaan.

Abraham woonde te midden van de Kanaänieten als een “vorst Gods” (23:6). Hij had een prima reputatie, maar nooit werd hij één van hen. Hij was een vreemdeling en gast. Heel anders dan zijn neef Lot van wie we lezen dat hij “in de poorten van Sodom” zat (Gen.19:1), d.w.z. de plaats van politiek en compromissen sluiten. Maar Abraham heeft nooit moeite gedaan om het land te bezitten of naar zijn hand te zetten. Zijn tijd zou vanzelf nog komen…

Deze positie van vreemdeling en gast in de wereld, typeert ook die van de gelovige in onze dagen. “Geen aardse macht begeren wij”. Nu schikken we ons onder de bestaande overheden als “vorsten Gods”. Want in Christus blijkt straks heel de wereld ons domein!

Delen: